Tosca (46) en Merlijn (47)
Hun eerste ontmoeting vond plaats in de Église Notre-Dame du Grand Sablon te Brussel. Daar flakkerden honderden waxinelichtjes. Zwijgend plaatsten ze er twee kaarsjes bij: voor de goedkeuring van de geliefden die overleden waren. Hand in hand liepen ze daarna de kerk uit. Zes maanden later vertellen Tosca (46) en Merlijn (47) hun verhaal exclusief aan Parship.be.i
“Ach, mijn lieve hemel, alweer een Nederlander”, was de eerste gedachte die door Tosca’s hoofd schoot bij het lezen van zijn contactverzoek. Was het de geografische nabijheid of de kennis van de Nederlandse taal waardoor de Noorderburen telkens belangstelling toonden? Een vraag die na het eerste contact met Merlijn onbeantwoord bleef. Want… het was direct helemaal raak! De twee vallen als een blok voor elkaar. En dit was redelijk onverwacht. Na het verlies van zijn vrouw had Merlijn namelijk weinig zin om op zoek te gaan naar een nieuwe partner. “Maar toen ik van Parship hoorde, ging ik al snel overstag. Het matchingsprincipe sprak me meteen aan.”
Verwachtingsvol
Tosca was al een tijdje lid van Parship, maar het duurde even voordat ze écht begon met het leggen van contacten. “Ik had me net voorgenomen om wat serieuzer op zoek te gaan naar een partner. Waarom had ik me anders ingeschreven? Alleen uit nieuwsgierigheid naar de uitslag van de persoonlijkheidstest? Of hoopte ik toch stiekem die prins op het witte paard te ontmoeten?” En toen verscheen Merlijn. Tosca: “Het bleek dat we veel overeenkomsten hadden en dezelfde interesses deelden. De e-mails bleven maar over en weer gaan. In het begin waren de berichten kort en luchtig van toon. Maar al snel werd het contact persoonlijker.” Merlijn vult aan: “De correspondentie was meer dan leuk. Kort of lang, lichtzinnig of diepgaand; het bleef steeds spannend en elk bericht wekte weer mijn nieuwsgierigheid.” Beiden keken dan ook verwachtingsvol uit naar een eerste ontmoeting.
Slapeloze nachten
Een volle week raasde aan de virtuele tortelduifjes voorbij zonder dat ze wisten wie de ander nou precies was. Beiden hadden last van slapeloze nachten. Wallen hingen steeds lager, en het verlangen naar fysiek contact werd steeds sterker. Maar dan… Tosca’s soulmate in wording treedt plots uit de anonimiteit: “Die dag zal ik niet snel vergeten. Merlijn tipte mij om naar hem op zoek te gaan op het internet. Deze boodschap was voor mij een blijk van vertrouwen. Ik wist het toen meteen: dit is hem gewoon! Vanaf dat moment voelde ik dat hier iets prachtigs stond te gebeuren.” Er volgde toen een tijd van voorzichtige toenadering – “om vooral niet te overhaasten.” Deze voorzichtigheid behoedde het stel voor fouten en missers. Tosca met brede glimlach: “Ik schreef mailtjes die ik uiteindelijk niet durfde te versturen, maar waarvan ik hoopte dat er een dag zou komen dat ik dat wél zou doen.” Merlijn: “Bewust hadden we lang gewacht met het uitwisselen van foto’s. Maar na een paar weken besloten we het dan toch op een rendez-vous te wagen. Eigenlijk veel eerder dan gepland. Maar we waren het lange wachten beu.”
Moment Suprême
Na drie weken kwam dan ook de eerste ontmoeting. Merlijn en Tosca spraken af bij een beroemde kerk in Brussel: de Notre-Dame du Grand Sablon. Waarom juist daar? “Heel eenvoudig”, lacht Merlijn, “het was precies tegenover de parkeerplaats. We dronken samen wat in een café en aten daarna wat in een restaurant.” Voor Tosca waren het zenuwslopende momenten, vertelt ze: “We wisten al zoveel van elkaar, maar toch kon ik mijn vrienden de meest elementaire dingen niet vertellen – hoe hij er uitzag bijvoorbeeld. Ik vond het daardoor heel spannend. Mijn adrenalinespiegel is nog nooit zo hoog geweest! Maar toen hij mij uit die kerk sleepte, wist ik dat het goed zat!”
Reddingsboei
Merlijn woont in Nederland en Tosca in buurland België. Merlijn: “Voor mijn werk moet ik regelmatig naar Brussel. Daardoor is het Belgisch labyrint me wel vertrouwd geworden. En we wonen slechts honderd kilometer bij elkaar vandaan!” Qua taal en communicatie weten Merlijn en Tosca zich ook prima te redden: “Tosca is Duitse en haar talenkennis komt met die van mij overeen. Hoewel? Frans is haar beste taal, en mijn slechtste. En met het Nederlands is het weer precies andersom. Engels en Duits zijn dan ook onze reddingsboeien. Maar het allermooiste is dat we tot in de kleinste details dezelfde voorkeuren en gedachten hebben. Dan maakt de voertaal ook niet zo heel veel meer uit!”
Lachen
“Waarom ik zoveel van Merlijn houd? Omdat hij niets van mij eist en mij accepteert zoals ik ben. Hij biedt me veel rust en geborgenheid. En… het ontdekken van zijn kleine pleziertjes en ondeugden is voor mij iedere dag opnieuw een avontuur! Ook Merlijn valt als een blok voor zijn nieuwe liefde: “Wat me tot haar aantrekt zijn de met elkaar in harmonie verbonden tegenstellingen. Tosca is financieel onafhankelijk, toch stelt ze haar hart volledig open voor een relatie. Ook is ze echt een dame met klasse – terwijl ze dan soms weer brutaal en onorthodox kan zijn. En ze is Belgisch, maar ook weer Duits. Dat is boeiend. Ook heeft ze een sterke persoonlijkheid mét een heel natuurlijke elegantie.”
Geschenk uit de hemel
Dat het Parship-stel bij elkaar hoort, is zo klaar als een klontje. De afstand die ze daarvoor moeten overbruggen, vormt dan ook geen enkele belemmering. “Voorlopig pendelen we tussen Eindhoven en Brussel. We zijn wel vastbesloten om bij de eerste de beste gelegenheid samen te gaan wonen. Het is werkelijk een geschenk uit de hemel dat onze wegen elkaar gekruist hebben en dat ik met Tosca samen ben. Ik had me na het overlijden van mijn vrouw op een totaal zinloos leven ingesteld. Dat heeft gelukkig héél anders uitgepakt, dankzij Parship.”
* Merlijn (47) is lobbyist en woont in Eindhoven. Tosca (46) is zelfstandig adviseur in Brussel. Beide namen zijn op verzoek van de geïnterviewden gefingeerd.